Hidradenitis suppurativa - Πυώδης Ιδραδενίτιδα
☆ Στα αποτελέσματα του Stiftung Warentest του 2022 από τη Γερμανία, η ικανοποίηση των καταναλωτών με το ModelDerm ήταν ελαφρώς χαμηλότερη από ό,τι με τις πληρωμένες διαβουλεύσεις τηλεϊατρικής.
Πυώδης Ιδραδενίτιδα (Hidradenitis suppurativa) (στάδιο Ι) στη μασχάλη. Αυτή είναι μια πολύ ήπια περίπτωση Πυώδης Ιδραδενίτιδα (Hidradenitis suppurativa).
References
Το Hidradenitis suppurativa είναι μια δερματική πάθηση που είναι χρόνια, επανεμφανίζεται συνεχώς και μπορεί να επηρεάσει σοβαρά τη ζωή σας. Προκαλείται από φλεγμονή στους θύλακες των τριχών και συχνά οδηγεί σε βακτηριακές λοιμώξεις. Οι γιατροί συνήθως το διαγιγνώσκουν εξετάζοντας τα είδη των πληγών που έχετε (όπως οζίδια, αποστήματα ή φλεβώδεις οδούς) , πού βρίσκονται (συνήθως σε πτυχές δέρματος) και πόσο συχνά επανέρχονται και πόσο καιρό κολλάνε.
Hidradenitis suppurativa is a chronic, recurrent, and debilitating skin condition. It is an inflammatory disorder of the follicular epithelium, but secondary bacterial infection can often occur. The diagnosis is made clinically based on typical lesions (nodules, abscesses, sinus tracts), locations (skin folds), and nature of relapses and chronicity.
Hidradenitis suppurativa is a chronic, recurrent, and debilitating skin condition. It is an inflammatory disorder of the follicular epithelium, but secondary bacterial infection can often occur. The diagnosis is made clinically based on typical lesions (nodules, abscesses, sinus tracts), locations (skin folds), and nature of relapses and chronicity.
Οι μη βιολογικές και μη διαδικαστικές θεραπείες χρησιμοποιούνται συνήθως μόνες για ήπια νόσο και μπορούν να συνδυαστούν με βιολογική θεραπεία και χειρουργική επέμβαση για μέτρια έως σοβαρή νόσο. Πρόσφατες μελέτες παρέχουν πρόσθετες ενδείξεις αποτελεσματικότητας για τη χρήση κορτικοστεροειδών που ενίονται απευθείας στις βλάβες για εξάρσεις HS και εντοπισμένες βλάβες. Επιπλέον, υπάρχουν στοιχεία που υποδηλώνουν ότι η χρήση τετρακυκλινών από μόνη της μπορεί να είναι εξίσου αποτελεσματική με τον συνδυασμό κλινδαμυκίνης με ριφαμπικίνη.
Non-biologic and non-procedural treatments are often used as monotherapy for mild disease and can be used in conjunction with biologic therapy and surgery for moderate to severe disease. Recent studies highlighted in this review add support for the use of intralesional corticosteroids for HS flares and localized lesions, and there is evidence that monotherapy with tetracyclines may be as effective as the clindamycin/rifampicin combination.
Non-biologic and non-procedural treatments are often used as monotherapy for mild disease and can be used in conjunction with biologic therapy and surgery for moderate to severe disease. Recent studies highlighted in this review add support for the use of intralesional corticosteroids for HS flares and localized lesions, and there is evidence that monotherapy with tetracyclines may be as effective as the clindamycin/rifampicin combination.
Πολλές θεραπείες χρησιμοποιούνται για την πυώδη ιδραδενίτιδα, συμπεριλαμβανομένων αντιβιοτικών, ρετινοειδή, αντιανδρογόνων, ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων, αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και ακτινοθεραπείας για πρώιμες βλάβες. Οι κορυφαίες συνιστώμενες θεραπείες είναι το adalimumab και η θεραπεία με λέιζερ. Η χειρουργική επέμβαση, είτε απλή εκτομή είτε πλήρης τοπική εκτομή με μόσχευμα δέρματος, είναι η προτιμώμενη επιλογή για σοβαρές, προχωρημένες περιπτώσεις που δεν ανταποκρίνονται καλά σε άλλες θεραπείες.
Many treatments are used for hidradenitis suppurativa, including antibiotics, retinoids, antiandrogens, immune-suppressing drugs, anti-inflammatory medications, and radiotherapy for early lesions. The top recommended treatments are adalimumab and laser therapy. Surgery, either simple excision or complete local excision with skin grafting, is the preferred option for severe, advanced cases that don't respond well to other treatments.
Many treatments are used for hidradenitis suppurativa, including antibiotics, retinoids, antiandrogens, immune-suppressing drugs, anti-inflammatory medications, and radiotherapy for early lesions. The top recommended treatments are adalimumab and laser therapy. Surgery, either simple excision or complete local excision with skin grafting, is the preferred option for severe, advanced cases that don't respond well to other treatments.
Η ακριβής αιτία είναι συνήθως ασαφής, αλλά πιστεύεται ότι περιλαμβάνει έναν συνδυασμό γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων. Περίπου το ένα τρίτο των ατόμων με τη νόσο έχουν ένα προσβεβλημένο μέλος της οικογένειας. Άλλοι παράγοντες κινδύνου περιλαμβάνουν την παχυσαρκία και το κάπνισμα. Η κατάσταση δεν προκαλείται από μόλυνση, κακή υγιεινή.
Καμία θεραπεία δεν είναι γνωστή. Το άνοιγμα των βλαβών για να επιτραπεί η αποστράγγιση δεν έχει σημαντικό όφελος. Ενώ τα αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται συνήθως, τα στοιχεία για τη χρήση τους είναι ανεπαρκή. Μπορεί επίσης να δοκιμαστεί ανοσοκατασταλτικό φάρμακο. Σε άτομα με πιο σοβαρή νόσο, η θεραπεία με λέιζερ ή η χειρουργική επέμβαση για την αφαίρεση του προσβεβλημένου δέρματος μπορεί να είναι βιώσιμη. Σπάνια, μια δερματική βλάβη μπορεί να εξελιχθεί σε καρκίνο του δέρματος.
Εάν συμπεριληφθούν ήπιες περιπτώσεις πυώδης ιδραδενίτιδα (hidradenitis suppurativa) , τότε η εκτίμηση της συχνότητάς της είναι από 1-4% του πληθυσμού. Οι γυναίκες έχουν τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να διαγνωστούν με αυτό από τους άνδρες. Η έναρξη είναι τυπικά στη νεαρή ενήλικη ζωή.